زیباترین سرود باران

بارانم؛ همیشه پدرت برای زندگی تصویر می کشید و اینبار خدا برای او، معجزه تو را آفرید...!!!
عزیزم مفهوم تو برای پدرت تجسمی از لطف بود و حضور تو از شکل بارش ...
کار او رسم کردن بود نه سرودن، اما طبع زیبای تو بهانه ای شد تا قشنگترین سرود باران را تنها برای تو خلق کند...

خدا باران را آفرید برای خاک تشنه پدر...
حالا تویی و این زمین آماده، تغییر و رویشی نو، بر فصل دیگری از دوران او...
 

ترانه باران سروده بابایی؛

باران عشق او می بارد
پیوسته و بی دریغ
به لطافت نسیم

این قطره های ریز...
این عطر و این شمیم...
مي وزد، می نوازد، گوش را
چون نوای نرم موج دریا
جانبخش و روح افزا

بر ساحل وجود منِ غریب...
باران لطف او مي بارد
بي منت و كريم
بر اين كوير دل خسته
وجود تشنه ي منِ ضخيم...
می سوزم در خواهش و کشش
می چرخم پیوسته و بی درنگ
می روم تا بیکران عمیق
مات و مبهوت و گنگ
از این همه لطف بی بدیل